KKNK 31 Maart 2018

De dag is -inmiddels zoals gewoonlijk- begonnen met het bijwonen van de gespreksreeks. De centrale vraag van vandaag was hoe de toekomst van Zuid-Afrika er onder de nieuwe President Ramaphosa uit zal zien. Aan het woord waren twee gezaghebbende mensen, te weten een professor en een bekende journalist/analyticus. De professor had misschien wel het beste verhaal. Er gaat van de zwarte bevolkingsgroep slechts 5% naar de universiteit. Bij de andere bevolkingsgroepen ligt dat percentage veel hoger. Je moet nu in het onderwijs investeren. Dan heeft de volgende generatie meer kansen.

Daarna was er een onbeduidend gesprek over een zwarte man in de 19e eeuw die gestorven en toen als curiositeit opgezet is, zoals dat ook met dieren wordt gedaan. Ik mistte de relevantie voor de hedendaagse rassenverhoudingen in Zuid-Afrika. En tot overmaat van ramp was de geïnterviewde een Nederlander die niet Afrikaans sprak. Wat had die man hier te zoeken? (De interviewer had zijn boek vertaald......)

Wat weer wel heel boeiend was, was het gesprek met de columnist André le Roux. Hij schreef 16 jaar in het vrouwenblad Sarie. De prikkelende titel van het gespek was dat mannen altijd gelijk hebben. Nee, in feite was het een gezellig gesprek over verschillen tussen mannen en vrouwen. Hé, da's toevallig. Wicus had het daar donderdag ook over. Hij legde het verschil uit in hoe mannen en vrouwen kleding kopen. Is hier in Zuid-Afrika niet anders als bij ons.

En dan nog dit. Om 3 uur stond ik braaf bij het auditorium voor een voorstelling maar die was gecanceld. Eerst heb ik het verkeerde kaartje bij me en de dag erop gaat de voorstelling niet door. Maar ik tel mijn zegenigen wat ik ben doodop.

KKNK 30 Maart 2018

Die belangrikste wat vandag foutgegaan het is ek het die verkeerde kaartjie saamgebring. Dis hoekom ek nie die komiese duo Mike en Mavis gesien het nie. Wel het ek die gesprek bygewoon met drie skrywers van misdaadromans. My het gelyk Irma van Zyl het die boek geskryf wat ik wil lees. Dis hoekom ik die boek "Gifbeker" gekoop het. Sy het die boek vir my gesigneer.
In die gespreksreeks van Netwerk24 (wat 'n nuusaanbieder is) het hulle gesels oor hoekom die kerke leegloop (in Suid-Afrika). In 'n ander gesprek het die journalis vertel oor die opspraakwekkende bylmoorde op die Van Breda's van Stellenbosch. (Die seun Henry staan nou in die hof op aanklag van moord op sy ma, pa en boet. Sy sussie het dit oorleef maar die toneel sit nie in haar geheue opgeslaan nie.)
Daar het 'n man -bygesê- my 'n kompliment gemaak oor my Afrikaans. Ek glo hy het dit rêrig so gevind. Ek sê ek het nie meer as 10 woorde gesê. Maar die man sê hy kon weet.
Ek het ook vijf kinders raakgeloop wat gesing het vir 'n bietjie geld. "Ska-rumba" het hulle gesing en ek het saamgesing.
Jy dink die dag het vir my boring gewees. Moenie worrie nie. Vir vijf ure was ek gedompel in die Suid-Afrikaanse kultuur. En hierdie is die rede van my besoek.
Wat my teengestaan het was die polisieman wat 'n bietjie kos gehaal het by 'n take-away-restaurant gedoen het. Sy polisiebakkie het anderkant die straat gestaan. Op die straat daar was robots. Die vir om over te steek stond op rood, maar hy steur hom nie daaraan nie. Hy steek sommer oor. Dat het hy geleer van Zuma: reëls is voor ander mense, nie glad vir jou nie. Jy is immers in staatsdiens.
Ramaphosa moet die ganse trap skoonveë, ook die eerste tree.

Zuid-Afrika 28 maart 2018

Wat een flop was die kamer bij de BenB waarvan ik de naam niet eens wil noemen. Een B en B met nul sterren. Gauw daar weer weg maar ik kon het terrein niet afkomen. Ik moest wachten tot de huiswerker om 7 uur voor mij de poort open deed. Ik koos de snelste route naar De Rust. Ik heb de snelweg N1 gereden. Je krijgt de omgeving niet goed mee. Anders waren de laatste 90 km die ik door de Karoo heb gereden. Wat een mooi landschap. Karoo zover jouw blik reikt, en toch krijg je er niet genoeg van. Door het mooie dorp Prince Albert heen en de Meiringspoort in. Dan in de even mooie als legendarische Meiringspoort gereden. Elders op mijn blog schrijf ik waarom die Meiringspoort zo bijzonder is. Om 13.00 uur ben ik bij Jan en Theresa van Housemartin aangekomen. Ik kreeg er een hartelijke ontvangst van Jan, Theresa (van wie ik een "drukkie" kreeg), Philip, Carla en Leah. Ik kreeg van Carla twee cd's van Juanita du Plessis die ze voor mij gesigneerd heeft. Mijn gemoed schiet er weer vol van. En ik werd ook uitgenodigd voor een braai midden in de natuur. Daar zijn we met een bakkie (pick-up truck) naartoe gereden. We zaten achter op het bakkie. Het werd donker. Pikdonker met wat maanlicht. Zo, dat was mijn eerste dag in het zo geliefde Zuid-Afrika.

Dolla en Wicus, 29 maart 2018

Vandag het die KKNK begin. Maar daar was reën, 22 mm. Daar was min gaste op die KKNK-terrein. Ek het baie geniet van Dowwe Wicus en Dolla van der Merwe, 'n komiese duo. Hulle maak grappe oor Zuma, die Guptas, Junita du Plessis en talle ander mense wat ik nie ken nie. As ek nie so balie Suid-Afrikaanse coerante gelees sou hê nie dan sou ek glad niks verstaan hê nie. Dis lekker om die taal uit die hart van hierdie land te hoor. Dis hoekom ek hier is.
Daar was 'n protes van die familie van Josh Pharao, 'n seuntjie van 9 wat die vorige KKNK in die ruim van militêr voertuig geval het. Hy het hierdie fratsongeluk nie oorleef nie. Die familie -wat ek raakgeloop het- se oupa het die woord gedoen. Hij sê die Weermag het bevind die ouers het nie naar hul kind omgesien nie. Die familie het baie hartseer daaroor. Hulle sê die seuntjie was toevertrou aan die militêre begeleiders en juis dié het nie opgelet nie.

Suid-Afrika toe 26 maart 2018

Die avontuur gaan aan. Dit is aan die gebeur. Ek is nou in 'n hotel in Hoofddorp om môre met die shuttlebus na die vlughawe te gaan. Om 10.00 uur is dit definitief. Dan is ek op pad Suid-Afrika toe. Ek het die wonderlijke gevoel asof ek huis toe gaan. Maar dit is nie. My hart is bly.