Het valt niet mee 's morgens geconcentreerd te luisteren naar een gesprek in het Afrikaans en ook nog na te denken over hetgeen gezegd wordt, ook al is dat behoorlijk abstract. Kun je het nog volgen? Nou dat heb ik ook. En ik heb ervaren dat je er geestelijk van afgemat raakt. En na een vermoeiende dag moet ik ook nog "naar huis" rijden. Vadaag dus maar anders aangepakt. Ochtendprogramma overgeslagen. Ik begon om 14.30 uur een optreden van zangeres Lize Beekman (Hollandse ouders). Mooie luisterliedjes. En rustig ook. Ik betrapte me erop dat mijn bewustzijn herhaaldelijk zo laag werd dat ik ervan (wakker) schrok. Liza, Liza, Liza......
We hadden trouwens een dinersetting in de zaal. Ronde tafels met elk tien man. Voor de voorstelling komt Jan Venter (de Venters zijn van het guesthouse waar ik verblijf) en die gaat mij aan de hele tafel gedétailleerd voorstellen. Later hoor ik van Theresa dat ze Jan gestuurd heeft om de tafelgenoten met mij in gesprek te krijgen.
Na de voorstelling sta ik buiten wat te hangen, wordt ik in het Engels aangesproken of ik naar een kleine voorstelling wil komen kijken. Ik denk na over wat mijn reactie zal zijn in het Afrikaans. "Ik kan ook Nederlands praten" zegt ze. " Nou, dat komt dan goed uit" zei ik. Maar goed, ik zou komen. Zij en haar vriend (Joey en Jurrien) zochten in het Engels contact met het publiek en reageerden daarop. En nou komt het, alles in rijm. Bijzonder.
Weer terug op mijn tijdelijke thuis trof ik de hele familie Venter aan, inclusief de twee zonen die (nog) in Dubai wonen. Daar hebben we op de veranda heerlijk gekletst. Ik vooral "gesels" met Boet, de 58-jarige broer van de gastvrouw. Hij wees mij op een moet-je-gelezen-hebben-boek Bart Nel van de (Nederlandse!) schrijver Johannes van Melle. Dit boek is later vertaald naar het Afrikaans en handelt over de rebellie in Zuid-Afrika in de beginjaren van de Eerste Wereldoorlog.
Geen opmerkings nie:
Plaas 'n opmerking